من فدای یاس های پر پر شده سجاده ات...

نبینم ناراحتی ات را...

من فدای قنوتت...

.

اشک؟

من فدای اشک هایت....

نبینمشان دیگر...

.

من به فدای مهربانی ات....

می خواهی بروم؟

می روم...

از همین حالا میروم...

.

دارم به یاد میارم که تا یازده سالگی چطور زندگی می کردم

بی تو...

من فدای گرمی دست هایت....